Wat zijn we zwanger, hè (deel 10)
Door Rick Westenenk
Wil je nog een hoofdgerecht?
Stel je voor: je bent als stel heerlijk uit eten. Even lekker een dinertje met z’n tweeën. Tijd voor elkaar. Lekker glaasje wijn en wanneer de menukaart langskomt, bestel je als hoofdgerecht de asperges met zalm. Het komt niet vaak voor dat je verse asperges kan eten, dus hier ga je even goed van genieten. Je klets, lacht en borrelt met je partner als het hoofdgerecht aankomt. Daar komen de asperges. Iets waar je al zo lang op hebt gewacht. Op het moment dat het bord voor je staat, vraagt de ober: “Al klaar voor het tweede hoofdgerecht?”
Dit klinkt als een absurde vraag. Je hebt net het hoofdgerecht waar je enorm naar hebt uitgekeken en dan komt er zoiets voorbij. Zo klinkt dus bij mij de vraag: “Al klaar voor een tweede kind?” Sorry hoor, maar mijn zoontje is nog maar 3 maanden op deze aardkloot. Ik heb de helft van de tijd nog geen idee wat hij wil, laat staan dat ik nu al klaar ben voor een tweede. Ik denk daar nog helemaal niet over na.
Toch wordt deze vraag vaker gesteld dan je zou denken. Ik vind het sowieso een absurde vraag om te stellen als je nog aan het bijkomen bent van de geboorte van de eerste. Je bent de wereld opnieuw aan het uitvinden en ik ben volop aan het genieten van dit jongetje. Waarom moet ik mijn aandacht daarvan af halen om na te gaan denken over een vraag of ik nog een kind wil.
Ik heb het geluk dat ik een heel leuk eerste ventje heb, Maar het had ook gekund dat ik het mega moeilijk met de eerste. Staat mijn wereld in de fik en dan kom jij: “ Wil je nog een bosbrand erbij om te blussen? Je bent namelijk net brandweerman geworden en ik dacht: je kan er vast nog wel wat werk bij.” Zo klinkt dat!
Ooit wel eens over nagedacht dat ik helemaal geen tweede wil? Of dat ik eerst wil kijken hoe ik één kind vind, voordat ik het diepe induik? Misschien vind ik één kind wel genoeg, maar dat weet ik nu gewoon nog niet. En geef ik dat als antwoord, dan krijg je: “Ach, dat komt wel.” Precies, dat zie ik dan wel, maar niet nu.
Van mij mag je deze vraag sowieso niet zomaar stellen. Misschien is het koppel al heel lang bezig voor een tweede, maar lukt het niet. Dan ben jij, met je vraag, een reminder dat het niet mee zit. Goed zo, nu heb jij ervoor gezorgd dat het koppel zich daar nog slechter over voelt. Misschien ging het bij de eerste niet helemaal zoals je had gedacht en wil je daardoor nog helemaal niet nadenken over een tweede. Daar al eens aan gedacht met je rare vragen?
Dus als je het niet erg vind ga ik nu genieten van mijn asperges met zalm. Ik zoek het volgende hoofdgerecht wel uit als ik weer in een restaurant ben. Misschien bekijk ik dan de menukaart en bedenk ik dat ik alleen maar voorgerechten wil, of een grote schaal met tapas. Maar dat zie ik dan wel, nu nog niet.