Wat heb je allemaal nodig voor een tweede?
Corona komt mij in veel opzichten inmiddels mijn neusgaten uit, maar voor mijn koopdrang is het eigenlijk erg gunstig. Het zou voor mij niet de eerste keer zijn als ik verstrooid de discountketen met blauw witte letters binnenwandel, om er vervolgens met drie volle tassen vol ‘’koopjes’’ weer uit te lopen.
Waar ik tijdens de eerste zwangerschap eigenlijk negen maanden lang aan het hamsteren sloeg, vraag ik mij nu al weken af wat ik eigenlijk nodig heb. Ik zou het liefst alles weer opnieuw kopen. Alles lekker uitzoeken, pakketjes openmaken, alles uitstallen boven op het logeerbed, om vervolgens alles vier keer opnieuw in een andere volgorde op te vouwen. Maar eigenlijk heb ik veel minder nodig. De babykamer heb ik al. En het badje, de Maxi-cosi en de kinderwagen staan klaar voor gebruik.
Daarbij weten we dus niet of we een jongetje of meisje krijgen. Het is niet dat ik bij een meisje een roze kinderkamer ambieer, maar een schattig maillotje met een jurkje is zeker niet onaardig. Datzelfde geldt voor een jongetje, die wil ik dan een stoer outfitje aantrekken en geen genderneutraal alternatief (no offence voor de moeders die dit wel prima vinden). Tegenwoordig is alles online te koop en als je het ’s avonds in je winkelmand gooit, komen ze het ’s ochtends al afleveren. Daarbij heb ik zelf het idee dat wij op een gunstige “laten-we-bij-Laura-in-de-straat-beginnen-met-onze-pakketronde”-plek woon. Dat betekent dat als de baby is geboren ik binnen no-time de leuke kleertjes en spulletjes in huis kan halen.
Gelukkig is er ook genoeg wat er wèl voortijdig aangeschaft kan worden, Er moet nog een babykamer behangen worden, er moet nog een kast komen om al die babyspullen in op te bergen. En straks is het wel zo handig als beide kinderen tegelijkertijd in een kinderstoel aan tafel kunnen zitten. Genoeg toekomstige aankopen waar ik mijn vizier op kan richten. Hierin verschil ik behoorlijk van de man in huis. Waar hij het liefst in week 36 alles pas wil afmaken voor de komst van het broertje of zusje van Wout, verzamel ik het liever door de weken heen. De “het komt allemaal wel goed en er is nog tijd zat houding” bracht mij de vorige zwangerschap de nodige kopzorgen. Nee, deze keer geen stress en goed voorbereid het verlof in, is het plan!
Ik reageer op allerlei advertenties op marktplaats, maar als het bod dan is geaccepteerd begin ik me toch af te vragen of de net gekochte kast wel in de nieuwe slaapkamer past. Je weet wel, zo’n slaapkamer vol met schuine wanden. Helaas worden mijn chaotische, impulsieve eigenschappen niet echt minder met al die hormonen. Hoewel m’n vriend wel heel lief helpt met het ophalen (want een kast uit elkaar schroeven en zonder krassen vervoeren is toch echt een mannending), laat ik mijn twijfels maar even achterwege. Daar hoef ik me dan pas in week 36 weer druk over te maken, als die kast eindelijk in elkaar wordt geschroefd…
Foto: Kikke in Huis, Nijverdal.