Overal spullen
Ik vertelde mijn vriendin dat ze weer een klein glansrolletje had in één van mijn blogs. Of nou ja, haar potgrond-etende zoon. En warempel, al pratende gooit ze mij zo een nieuw onderwerp voor de voeten. En dat is nu precies hetgeen waar ik en alle nieuwe moeders in mijn omgeving ook letterlijk tegenaan lopen: Rommel. Rommel, rommel en nog eens rommel. Als ik door mijn huis loop denk ik altijd ‘’ wat in hemelsnaam is hier gebeurd’’. En het gebeurt elke dag weer opnieuw, recht onder mijn neus…
Laatst nog had ik de gehele speelkamer opgeruimd. Alle puzzelstukjes terug in de puzzels, de balletjes bij het juiste speelgoed etc. Heerlijk, het gaf voldoening om iets compleet in de kast te leggen. In 5 min – ik overdrijf niet! – leek er wel een bom ontploft. Werkelijk alles was van de kant getrokken door Wout die had bedacht dat hij prima bij het bovenste plankje kon als hij op een kinderstoeltje ging staan. En dit gebeurt niet alleen in de speelkamer hoor. Ik vermoed dat hier kabouters in huis wonen die de hele dag overal rommel neerpleuren. De vaat staat op het aanrecht, want de vaatwasser zit altijd vol, er staan hier altijd minstens 2 wasmanden met was bij de trap en dan heb ik het nog niet eens over de immense hoeveelheid was die dan nog gewassen of opgevouwen moet worden. Toen ik mijn moeder vroeg hoe zij dit vroeger altijd deed was het antwoord ‘’ja, als jullie dan sliepen, dan ging ik even een rondje door het huis’’. Nou bij mij is er niets ‘’even’’ aan, het is eerder een dagtaak. En als de beide kinderen slapen, ben ik blijer met een kop koffie en een veel te laat ontbijt dan dat ik ook tijdens het enige rustmoment van de dag mijzelf onderdompel in de rommel.
Kijk, bij een baby valt het nog mee, dan heb je vooral last van de chaos die je zelf veroorzaakt. De poepluiers die nog naast het aankleedkussen blijven liggen, de fles die achter de bank is gerold en speentjes die altijd verdwijnen als je er maar naar kijkt. Maar als ze gaan kruipen en lopen dan begint het probleem pas. Daar kwam ik al vrij vlot achter na de geboorte van Wout. Na enkele maanden in de nieuwe gezinssamenstelling had ik eindelijk een soort orde weten te creëren in de heersende wanorde van het huishouden. Met een flinke dosis vergeetachtigheid als erfenis van de zwangerschap is het gewoon heel erg fijn als alles op een vaste plek ligt. Dat merk ik met de geboorte van Youp ook weer opnieuw. Ik ben zelf alles kwijt, voornamelijk mijn huissleutels. Het is ongelooflijk hoe ik ze keer op keer weer kan kwijtraken en ook écht niet meer kan bedenken waar ze liggen. Waar vroeger Tom altijd vroeg ‘’waar ligt dit?’’ ben ik dus nu degene die hem moet bellen om te vragen of hij ‘’misschien toevallig nu wel’’ mijn sleutels heeft meegenomen. Het antwoord weet ik eigenlijk al voor ik ga bellen maar opzwepende hormonen zorgen nu eenmaal voor veel frustratie en impulsiviteit. Het helpt dan ook zeker niet mee als de allerkleinsten in het huis spullen overal heen gaan verplaatsen. Vanaf 10 maanden begon ik het bij Wout te merken. Kreeg meneer een nieuw keukentje was de inboedel in no time verdwenen. Ik vond ballen in de droger en borstels in wasmanden. En laten we vooral niet beginnen over die ene keer dat ik welgeteld zes dagen achtereen mijn autosleutels niet kon vinden en het hele huis wel vier keer overhoop had gehaald om ze vervolgens gelukkig net áchter de prullenbak te vinden in plaats van in een vuilniszak.
Het bombarderen van mijn kantoor tot speelkamer was de beste zet van 2020. Zo hebben de kinderen een eigen plekje om te spelen en neemt het speelgoed niet de gehele woonkamer in beslag. Ik weet heus wel dat kinderen en rommel bij elkaar horen als twee handen op één buik. Ik probeer me er dan ook zo min mogelijk druk om te maken. Maar als ik de prikkels van gekleurd, lawaai makend, plastic speelgoed niet meer aankan en geen energie meer heb om ook maar iets op te ruimen, is het heerlijk dat de nieuwe speelkamer een deur heeft die ik dicht kan schuiven!
Ik ben blij dat Wout nu een stukje ouder wordt en het begrijpt als ik vraag waar iets is gebleven. Hij begint zelfs door te krijgen dat het de bedoeling is om na het spelen ook alles weer op te ruimen. Hij helpt mee met het huishouden door te assisteren met stofzuigen of de vaatwasser uit te pakken. Wel meestal van de regen in de drup, want hij hangt aan de stofzuigerslang met de bewoordingen ‘’zelf doen’’ waardoor je structureel dubbel tijd kwijt bent aan deze huishoudelijke taak. Ik vermoed dat op het moment dat Wout eindelijk minder rommel produceert, ik de puinhoop van Youp kan gaan opruimen. Het is heerlijk dat ze qua leeftijd zo dicht op elkaar zitten maar ze geven helaas dergelijke irritante fases daardoor ook makkelijker aan elkaar door dan Usain Bolt een estafette stokje.