Nieuwe blogger heeft zich gemeld;
Wat zijn we zwanger, hé! (deel 1)
Door Rick Westenenk
Hoe niet te reageren op twee streepjes.
Moet je blij zijn met twee streepjes? We hebben een goede basis: huis, inkomen, relatie. We waren het eens dat we een kindje wilden en we waren bezig met baby’s proberen maken. Dus ja: twee streepjes is fantastisch nieuws. Nu blijkt dat voor jou en mij, als man, de reactie op het testje meestal niet zo overkomt als je zou willen.
Daar stond ik dan te klappen als zo’n gestoord opwindaapje met twee bekkens. Aan mijn vriendin zag ik dat dit niet de beoogde reactie was, maar in mijn hoofd kon ik niets anders dan kinderlijk klappen. Waarom kunnen wij, als mannen, niet normaal reageren op dit nieuws? We grijpen altijd terug op onzinnige kinderlijkheid. Poep-en-pies-humor ligt voorop onze tongen.
Ik had gelezen dat dit kon gebeuren, maar bij mezelf had ik dit niet verwacht. In de weken ervoor had ik hele andere scenario’s bedacht bij het zien van een positieve test. Een blije verrassing, innige omhelzing en liefdevolle kus. Toch stond ik daar met een achterlijke grijns op m’n gezicht te applaudisseren, alsof ik een dolfijn door een hoepel zag springen. Knap kunstje hebben we gedaan. Komt nu de achterwaartse salto?
Natuurlijk heb ik het daarna goedgemaakt met een dikke kus en een sprong van blijdschap. Blijkbaar heb ik, net als andere mannen, wat meer verwerkingstijd nodig. Aan alle aanstaande moeders heb ik dit te zeggen: “Vergeef je vent als hij erbij staat als aangeschoten wild. Het komt gewoon nog niet helemaal binnen. De reactievertraging is ingezet. Geef hem maar alvast een knuffel. Hij knuffelt wel terug. Zijn gedachten zijn toch nog in niemandsland, dus dit gaat volautomatisch. Hij komt vanzelf terug op aarde.”
Want hoe stom het ook klinkt: Hij zal er voor je zijn. Z’n hoofd zit alleen nu nog in de streepjes en hij kan ze nog niet bij elkaar optellen. Dat komt vanzelf, geef het tijd. Daarna komt vast die innige omhelzing en dikke pakkerd.